این روزها...

                                      سلام به نازگلم ،دخترخوبم یکتا خانوم.....

ببخشید که در آپ کردن وبلاگت تاخیر دارم اخه این روزا سخت مشغول دانشگاه رفتنم..

وباز هم حکایت تو وباباجونی.........

خلاصه که اینروزها خیلی شیطون شدی ومن وبابایی پیشت کم میاریم از بس که بلایی.

دیگه خودت به تنهایی راه میری .قبلا میومدی وبه زور هم که شده انگشت من رو میگرفتی ومنو باخودت راه میبردی ولی الان دیگه مستقل شدی واز اتاق خواب میری تا ته پذیرایی وبلعکس

ولی در عجبم که ماشاله اصلا خسته نمیشی وکلی شبا انرزی داری وبا خوابیدن سر سختانه میجنگی.

یاد گرفتی کنترل تی وی رو تو دستت بگیری وخاموشش کنی.

اونم دقیقا وسط برنامه ها وجاهای حساس فیلم..

تلفن رو برمیداری ودر گوش ات میگیری وراه میری وبا خودت میحرفی....البته با موبایل مشکلی نداریم مشکل سر تلفن خونه است که کلا با این کارت داغونش کردی.....

ویا میای ودکمه ایفون تلفن رو میزنی ودر میری وکلی هم میخندی!!!!!!!!قلبون خنده هات برم من.الهی همیشه لبت پر خنده باشه

یه مدت بود که با یه لحن خاص وخیلی جالب اواز میخوندی ومن نمیدونستم از کجا یاگرفتی.بابایی میگفت حتما از اهنگایی که برات میزاریم

تا اینکه یه روز کشفش کردم.تقریبا از 7-8 ماهگیت من برای اینکه شمارش اعداد توی ضمیر ناخودآگاهت شکل بگیره با یه لحن خاص از 1 تا 10 میشمردم.....نگو تو هم همون لحن من رو تقلید میکردی ومن نمیدونستم

تا ازت غافل میشم میری ودکمه کامپیوتر رو میزنی وروشن خاموشش میکنی.از دست تو کامپیوتر رو از پریز کشیدم

کلا توی تقلید کردن از من حرف نداری وحتی گرد گیری وجارو کردن رو م از من تقلید میکنی وبه زور از دستم میگیریش.کلا خیلی قلدری ودست بزنت هم خوب ملسه.........

راستی شرمنده که از تولدت زیاد عکس ندارم...اخه مموری گوشیم سوخته وهر چی فیلم وعکس از تولدت داشتم پاک شدن......

فعلا تا دیداری دوباره باااااااااااای وبووووووووووووووووس